Çağatay Ulusoy’un başrolleri Ebru Şahin ve Şenay Gürler ile paylaştığı Netflix sineması “Tam Bir Centilmen” yayınlandı. Saygın isminde bir jigolonun arayışlarını husus alan sinemada direktör koltuğunda Onur Bilgetay oturuyor, senaryo ise Deniz Madanoğlu’na ilişkin. Değerlendirmeye geçmeden evvel sinemanın konusunu kısaca aktaralım.
SAYGIN BİR VAZİFE ADAMI
Genç ve başarılı jigolo Saygın (Çağatay Ulusoy) mesleğinin tepesindedir. Gözdedir, hiçbir akşamı boş geçmez. Öte yandan çocukluk arkadaşı Kadir’i (Haki Biçici) mümkün mertebe esirger, ona türlü fantezilerin yaşandığı ortamlarda işler paslar.
Saygın’ın devamlı müşterisi Serap (Şenay Gürler), bir gün genç adamdan yalnızca kendisi için çalışmasını, kendi imkanları ve şartları ile yaşamasını ister. Saygın kısa bir tereddüdün akabinde teklifi kabul eder fakat bir yılbaşı balosunda tanıştığı Irmak’a (Ebru Şahin) gönlünü kaptırır. Irmak, Serap’ın kızı Hülya’nın (Nazlı Bulum) da en yakın arkadaşıdır.
YÖNETİM VASAT, SENARYO FECAAT
“Tam Bir Centilmen”, senaryosundan idaresine tel tel dökülen bir sinema. Birinci olarak anlatıdaki hamlıktan kelam etmeli. Kimi fikirlerden karakterlere ulaşılmış, onlar aracılığıyla olaylar aktarılmış fakat ortalar hiç bağlanmamış. Sinema fikrini açıklamıyor. Neden bir jigolonun ıstırabını izliyoruz sorusunun yanıtı yok. Bir sinemanın seyirciyi anlattığı kıssaya en başta ortak etmesi gerekmez mi? Seyirci neden izlesin bu sineması? Karşılık yok. Devamında aşikâr başlı karakterler var. Acı çeken jigoloya Çağatay Ulusoy can veriyor ama Saygın da dahil olmak üzere sinemada hiçbir karakter işlenmemiş. Sığ halleriyle bile görmüyoruz onları. Yalnızca isimleri çağrılıyor. Geçmişlerine dair birkaç problem paylaşılıyor, ajitasyon yapılıyor lakin bu sahnelerin hiçbir karşılığı yok. “Aaa bundanmış”, “Aaa bu karakter böyleymiş” dedirtmiyor zira sinemanın genelinde olduğu üzere bu geri dönüş sahneleri de “klişeyim” diye bağırıyor. Son olarak olay örgüsü hayli çiğ. Aşikâr bir seyir var elbet. Öykü yükseliyor, kırılıyor ve üç yıl sonraya gidilerek bir biçimde son buluyor. Lakin bir sahne başkasına bağlanmamış. İşin berbatı klip tadında bir kopukluk da yok sinemada. Belirli bir mantığa nazaran ilerleyen lakin arka arda dizilmiş heyecansız, tatsız tuzsuz sahneler izliyoruz. Bunda da Saygın’ın bağlantılarının yüzeysel geçilmesinin hissesi var. Aşkı aşka benzemiyor, metresi olduğu şahısla alakası tamam bir geçmişe dayalı ve insani bedellerden de beslenmekte lakin sonları çizilmemiş. Kim kimin için ne tabir ediyor üzerine hiç düşünülmemiş. Direktör de senaryoyu toparlayamamış.
İLETİŞİM SORUNU VE DİYALOGLAR ÜZERİNE
“Tam Bir Centilmen”de dikkati çeken birinci şey “ulaşma” eforu. Karakterler daima birbirlerine ulaşmaya çalışıyorlar. Saygın Irmak’ın yanındayken Serap’ın aramalarına karşılık vermiyor. Yeniden Irmak ne vakit arasa Saygın’ın cebi kapalı. Tıpkı ortamda birbirlerinden uzaklaştıkları birçok sahne izliyoruz. Yılbaşı balosunda Saygın Irmak’ı ekiyor. Daha sonra barda Irmak onu bırakıp gitmek istiyor. Daima bir gitme gayreti… Yan yana durmamak da flörtleşmeye dahil mi orası bilinmez fakat seyirciyi yorduğu kesin. Aslında öyküsünü kuramamış, kabul ettirememiş bir sinema “Tam Bir Centilmen”, üstüne bir de aradığınız bireye ulaştırmayınca güzelce dökülüyor.
Filmin en fecî kısmı ise diyaloglar diyebiliriz. Makarna muhabbeti, çilekli pasta muhabbeti o kadar uzatılmış ki bu sahneler artık dikkat dağıtmaya başlamış. Yeniden tansiyonu yüksek, duygusu ağır sahneler zayıf kalmış. Bu sahnelerde kahramanlar o anın yansısını yansıtacak şeyler söylemiyorlar. Saygın’ın hastaneye giden Serap’ı teselli ettiği veya arkadaşı Kadir’le tartıştığı kısımlar çok kolay kalmış. Saygın karakterinin etkisizliğini not düşelim. İrade koyamıyor. Finale yanlışsız bir öfke patlaması yaşıyor lakin genele baktığımızda elini taşın altına koymaktan sakınan bir karakter. Bu sakınganlık ve etkisizlik diyaloglarına da yansımış.
ÇAĞATAY ULUSOY’DAN JİGOLO ÇIKARMAK
Netflix Türkiye’nin yerli üretim siyaseti Yeşilçam star sistemini çağrıştıran bir tek tipliliğe dayanmakta. Çağatay Ulusoy ve Serenay Sarıkaya sabit, roller dahası kıssalar onlara nazaran yazılıyor. Bu durum bilhassa ilgi alımlı bir hal aldı. Platform Ulusoy’u kağıt toplayıcıdan vakitler ortasında gezinen bir kahramana kadar kah fantastik kah gerçekçi birçok role büründürdü. En son geçmişi yaralı bir terzi çıkarmıştı. Bu defa bebek yüzüne en uygun karakter bulunmuş ve Ulusoy jigolo kılığına sokulmuş. Geçtiğimiz aylarda Gain’de “Röportaj Adam” olarak bilinen Mahsun Karaca’nın başrolünde oynadığı güldürü dizisi ‘Mahsun J.’ yayınlanmıştı. Karaca fikri eğlenceli bir biçimde işliyor, mesleğin cilveleriyle boğuşan bir jigolodan güldürü devşiriyordu. Tüm absürtlüklerine karşın gerçekçi bir çizgisi vardı. Mesela Ulusoy’a kıyasla pek de prezantabl sayamayacağımız Mahsun’u çabucak ultra zenginlerin ortasında görmüyorduk. Birçok kesitten müşterisi vardı. Yaşadığı mahalleden başlamış daha sonra başını belaya sokacak müşteriler bulmuştu. Ulusoy’un Saygın’ı ise tam bir karikatür. İmajı kusursuz, geçmişi travmatik, his yüklü… Yani o kadar “çizilmiş” bir jigolo ki! Metin güçlü olsaymış tahminen Ulusoy’dan jigolo çıkarmış. Maalesef çıkmamış.
OYUNCULUKLARA DAİR
“Tam Bir Centilmen”de karakterler sağlam çizilmediği ve roller yerine oturmadığı için parlak oyunculuklar izleyemiyoruz. Çağatay Ulusoy’un oyunculuğu gelişmedi, aşikâr ki gelişmeyecek. Ellerini iki yana açıp sahnenin manasına uygun bakmak dışında bir numarasının olmayışı vücut lisanını de kullanamadığına işaret. Senaryo yeterliyse bir şeyler çıkıyor. ‘Yeşilçam’ dizisinde senaryo uygun olduğundan sırıtmıyordu ancak kıssalar vasatın altında kaldığında oyunculuğu da sınıfı geçemiyor.
‘Hercai’ dizisindeki yöresel aşık çizgisini bir türlü aşamayan Ebru Şahin’in tek özelliği Doğulu bakması. Doğulu ve mağdur bakıyor Şahin. Bu bakış ise çok sonlu, oyunu açmaktan uzak. Şahin’in bir bağlantıda taraf olması, rolün hakkını vermesi için öncelikle bu bakıştan kurtulması lazım. Bu sönük gücüyle bir aşka ortak olacağına, kararlar alıp iradesini kullanabileceğine inanmamız güç. Sinemada de oldukça pasif kalmış.
Şenay Gürler’den beklenen orta yaşlı zengine hayat vermesi. Bunu yapmış fakat renkli bir performans sergilememiş. Takımda en deneyimli o, lakin bitse de gitsek bir havada oynadığı anlaşılıyor. Kadir rolünde Haki Biçici nispeten iyi… Doğrusu Kadir de klişe bir karakter ancak Biçici makus oyunculuklar ortasında öne çıkmış. Utangaç, asık hızlı, mutsuz varlıklı çocuğu Hülya’yı canlandıran Nazlı Bulum ise gözlüklü ve sade bir çizgide. Hanım hanımcık duruyor. Bulum’u çoklukla “yırtık” rollerde izlemeye alıştık. Sinemada abartısız oynayıp şaşırtmış.
**
Toparlarsak “Tam Bir Centilmen” yüzeysel fantezileri, işlenmemiş jigolo fikri, zayıf diyalogları ve havada kalan öyküsüyle başarısız bir “Issız Adam” denemesi. Çağan Irmak değilseniz olmuyor. Seyirciyi mutlu etmek zor!